Mae paradocs Simpson (neu wrthdroadSimpson, effaith Yule-Simpson, yparadocs uno, neu'r baradocs gwrthdroad)[1] yn ffenomen mewn tebygolrwydd ac ystadegaeth, lle mae tuedd yn ymddangos mewn sawl grŵp gwahanol o ddata ond yn diflannu neu'n gwrthdroi pan gyfunir y grwpiau hyn.
Mae'r canlyniad hwn yn aml yn ymddangos mewn ystadegau'r gwyddorau gymdeithasol a feddygol[2][3][4] ac mae'n dod yn broblem pan ddehonglir ddata amledd yn achosol. Gellir datrys y paradocs ystyrir chysylltiadau achosol yn briodol yn y modelau ystadegol.[5] Defnyddir paradocs Simpson fel enghraifft i ddangos i'r gynulleidfa anarbenigol neu gyhoeddus y math o ganlyniadau camarweiniol y gall cam-gymhwyso ystadegau eu cynhyrchu.[6] Ysgrifennodd Martin Gardner gyfrif poblogaidd o baradocs Simpson yn ei golofn Mathematical Games Mawrth yn 1976 yn y Scientific American.[7]
Disgrifiodd Edward H. Simpson y ffenomen hon yn gyntaf mewn papur technegol ym 1951,[8] ond soniodd yr ystadegwyr Karl Pearson et al., ym 1899,[9] ac Udny Yule, ym 1903,[10] am effeithiau tebyg yn gynharach. Cyflwynodd Colin R. Blyth yr enw paradocs Simpson ym 1972.[11]